بسترسازی برای شایستگی: ارتقای انگیزه، روابط و فرهنگ سازمانی
همیشه نمی‌توان انتظار داشت که قابلیت‌های مدیران، در عمل بروز پیدا کند و منجر به نتایج مطلوب کاری شود. دست‌یابی به عملکرد برجسته، علاوه بر شایستگی‌های یک مدیر، به عوامل محیطی و سازمانی مختلفی چون انگیزش، تعارضات و محدودیت در منابع نیز وابسته است. بنابراین لازم است به موازات برنامه‌های ارزیابی و پرورش شایستگی‌های مدیریتی، اقداماتی نیز در راستای ارزیابی و ارتقای عملکرد مدیران، به انجام رسد. این روند با طراحی و پیاده‌سازی نظام‌های ارزیابی عملکرد آغاز می‌شود و در راستای دست‌یابی به نتایج عملکردی مطلوب، تغییر در شیوه‌ی فعالیت مدیر یا مداخله در محیط کاری وی را دنبال می‌کند.
به عنوان مثال، ممکن است قابلیت‌های خوب یک مدیر در کار تیمی، به دلیل مشکلات انگیزشی یا تعارضات وی با مافوقش بروز پیدا نکند و او را در جلسات، فردی منفعل و منزوی ببینند. از سوی دیگر این روزها بسیاری از مدیران ارشد در کنترل و هدایت برخی از مدیران مستعد یا کارشناسان نخبه‌ی واحد خود، چالش‌های بسیار دارند. این چالش‌ها نه تنها می‌تواند سازمان را از بهره‌برداری مناسب چنان سرمایه‌هایی محروم کند، بلکه بخش زیادی از وقت مدیران ارشد و فرصت‌های سازمانی را نیز به هدر می‌دهد. در اغلب این موارد، یک مشاور بیرونی می‌تواند به نحو مطلوبی نقش‌آفرینی کرده و ضمن کشف ریشه‌های مسأله، در فرآیند حل آن مداخله نماید. جلسات ارتقای عملکرد با فرد و مصاحبه با کارکنان، همکاران و مدیر مافوق وی، این رویه را تسهیل می‌کند. در این راستا از ابزارهای تحلیل رفتار سازمانی نظیر پرسش‌نامه‌های جامعه‌پذیری، سازگاری یا تعارض اجتماعی، رضایت شغلی، تحلیل شبکه‌ی اجتماعی مدیر و … نیز استفاده می‌شود.